Περιστέρι: Η πατρίδα του Περικλή!

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ»

Εκπληκτική έως συγκλονιστική ήταν η διάλεξη στο Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο,της κας Δημηλένας Λαδογιάννη Χαϊκάλη- αρχαιολόγου, προϊσταμένης του Αυτοτελούς Τμήματος Νομοθετικού Ελέγχου του Υπ, Πολιτισμού, με θέμα: «Η ιστορία του Περιστερίου από τα αρχαία χρόνια», που καθήλωσε το ακροατήριο,

Η κα Λαδογιάννη με γλαφυρό ύφος, απλό και παραστατικό ξεδίπλωσε την γενεαλογία του Δήμου που κατοικούμε και αγαπάμε με στοιχεία που περιείχαν ένα πάθος για έρευνα και ανάδειξη άγνωστων ιστορικών στοιχείων. Ήταν μια διάλεξη που έπρεπε να την ακούσουν όλοι οι Περιστεριώτες και που θα χρειάζονταν άλλες δύο τρείς διαλέξεις για να εκτεθούν σφαιρικά τα ιστορικά στοιχεία που είχε συλλέξει. Και τι δεν είπε,..

Σταχυολογούμε τα πιο σημαντικά από όσα εξέθεσε:

ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ

«Η καταγωγή του Περιστερίου, προήρχετο από την Αθαμαντίδα φυλή, μία από τις 10 φυλές της Αθήνας, μετά την μεταρρύθμιση του Κλεισθένους και είχε βασιλέα τον ήρωα Αθάμαντα, γιό του Πυθέα και της Φαίδρας.

Η φυλή αυτή κατοικούσε στην περιοχή που είναι τα σημερινά Σεπόλια, εκτεινόταν από τον Κηφισό μέχρι το Ποικίλο Όρος και ονομαζόταν Χολαργός. Εδώ ήταν η πατρίδα του Περικλή!

Εδώ ήταν ο Χολαργός και όχι εκεί που ξέρουμε σήμερα.

Κατά τον Πλούταρχο, ο ήρωας Αθάμαντας είχε λάβει μέρος στον Τρωικό πόλεμο επικεφαλής Αθηναίων αποίκων. Πολέμησε μαζί με τον ήρωα Φάληρο κατά των Τρώων, αλλά καθώς έπεσε από το άλογό του σκοτώθηκε από το σπαθί του.

Το άγαλμά του είχε φιλοτεχνηθεί από τον Φειδία και υπήρχε στο Ιερό του Μαντείου των Δελφών.

ΚΗΦΙΣΟΣ: Η ΤΟΠΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ

Ο Κηφισός το ποτάμι, ήταν μια τοπική θεότητα που υπήρχε στο δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα, Το κομμάτι αυτό, δυστυχώς, βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Είναι από τα κλεμμένα του Έλγιν. Αντίγραφό του βρίσκεται και στο Μουσείο της Ακροπόλεως.

Ο Κηφισός εθεωρείτο θεός, ‘Ηταν η πηγή ζωής για την εύφορη Αθηναϊκή πεδιάδα.

Στις ανασκαφές του Μετρό «Ελαιώνα» ανακαλύφθηκαν τα 3 από τα 5 βάθρα για την διέλευση του Κηφισού προς την Ιερά Οδό και εκτίθενται στο Σταθμό Μετρό «Ελαιώνα».

Δεν ξέρω γιατί στους τρείς Σταθμούς του Μετρό στο Περιστέρι δεν εκτίθεται τίποτα!

Ο Κυριακός Πιττάκης, ένας μεγάλος πρωτοπόρος αρχαιολόγος (1798 – 1863) προσπάθησε να συνδυάσει το Δήμο Λευκονόης και την Λεοντίδα φυλή που γειτνίαζαν με την Αθαμαντίδα φυλή, που είχαν έριδα για την περιοχή του Περιστερίου, μια εκδοχή γιατί από μακριά τα χώματα φαίνονταν λευκά σαν περιστέρια.

Σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι ο Δήμος Λευκονόης ήταν στα σύνορα του Περιστερίου και Ιλίου. Το όνομα της περιοχής πιθανόν να οφείλεται στο λευκό χρώμα του εδάφους και των βράχων, Σήμερα έχουμε και την περιοχή Άσπρα Χώματα.

Ο Πιττάκης το 1853 μελέτησε τα πετρώματα στην περιοχή της Ανθούπολης αλλά αμφισβητήθηκε από τους άλλους αρχαιολόγους.

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΕ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΟΥ 1822

Η πρώτη αναφορά για το χωριό Περιστέρι βρίσκεται στους κώδικες του συμβολαιογράφου (νοτάριου) Αθηνών Παναγή Πούλου, σε συμβόλαιο του 1822, όπου αναφέρει ότι ήταν χωριό στην περιοχή Εκατόδεντρα και είχε ελάχιστα σπίτια.

Εκδοχές για την ονομασία του Περιστερίου ήταν ίσως από τον τούρκο Περιστέρ- Αγά, ή τα αγριοπερίστερα που υπήρχαν εδώ.

Το 1593 υπάρχει ένα έγγραφο για μοιρασιά ιδιοκτησίας του Δημητρίου Πουλημένου- Φακαλή, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι το Περιστέρι, εκτός από τοπωνύμιο ήταν και όνομα χωριού, σύμφωνα και με τα αρχαιολογικά αρχεία των συναδέλφων μου, όπου γράφονται τα αποτελέσματα των ανασκαφών όλων των αρχαιολογικών Εφοριών από όλη την Ελλάδα,

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΗΡΑΓΓΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟ ΑΝΘΟΥΠΟΛΗ

Από ένα χαρτολογικό αρχείο του 2007 κατά τη κατασκευή της σήραγγας από Ανθούπολη προς Άγιο Αντώνιο, στην οδό Θηβών εντοπίστηκε αρχαίο πηγάδι -υπάρχει και στα αρχεία του Μετρό- με αρκετά ευρήματα: κεραμικά, οστά και μια κεφαλή νεαρής γυναίκας, πιθανώς της ρωμαϊκής περιόδου.

Επίσης κατά τις εργασίες εκσκαφών του σταθμού «Αγ. Αντώνιος» αποκαλύφθηκε νεκροταφείο από κενούς καλυβίτες τάφους στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και κεραμοσκεπής τάφος στο φρέαρ της ΔΕΗ στην οδό Παν. Τσαλδάρη και Πολυκράτους.

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΜΥΝΤΟΡΟΣ

Επίσης στην οδό Αμύντορος βρέθηκαν λίγα αρχαία ευρήματα, που θα μπορούσε να έχουν προβληθεί στους Σταθμούς του Μετρό. Έστω ένα μικρό αγγείο, οτιδήποτε…

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΕ ΠΑΡΑΓΚΕΣ

Το 1925 πρόσφυγες από τον ξεριζωμό στης Σμύρνης, πετιούνται στο Περιστέρι, ζουν μέσα σε παράγκες, χωρίς εργασία, υποδομές, ύδρευση, ηλεκτρισμό, υγιεινή, μεταφορικά μέσα, με αρρώστιες κ.λπ. Ένα σύνολο ανθρώπων στο γεωγραφικό περιθώριο της Αθήνας, καθώς και στο κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτικό και πολιτιστικό περιθώριο. Αφημένο στη φτώχια, στην πείνα και στα στοιχεία της φύσης. Ζέστη το καλοκαίρι, κρύο το χειμώνα, ένα και το αυτό.

ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΩΝ ΠΑΤΡΙΔΩΝ ΣΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ

Στα σοκάκια που κατοικούν οι πρόσφυγες γράφουν ονόματα των αλησμόνητων πατρίδων: Σμύρνης. Ελλησπόντου, Βοσπόρου κ.ά.

Οι παράγκες ήταν στη σειρά, δέκα από τη μια μεριά και δέκα από την άλλη και ο δρόμος μεταξύ τους δύο μέτρα!. Κάθε παράγκα είχε ένα παράθυρο και μια πόρτα, φτιαγμένες πρόχειρα από το πιο φτηνό ξύλο, στη στέγη πισσόχαρτο και στο δάπεδο χώμα. Ένα δωματιάκι για κάθε οικογένεια χωρίς άλλο βοηθητικό χώρο. Οι τουαλέτες ήταν δημόσιες, κοινές. Τους είπαν ότι θα μείνουν προσωρινά και έμειναν για πάντα!

Το 1926 στις περιοχές της Ευαγγελιστρίας και του Αγίου Αντωνίου στήνονται μεγάλες παράγκες γερμανικής προελεύσεως, προκειμένου να στεγάσουν ομάδες προσφύγων από την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Το μεγάλο όνειδος!

Οι παράγκες διατηρήθηκαν για 50 χρόνια μέχρι όταν κτίσθηκαν στη θέση τους οι μεγάλες πολυκατοικίες.

Το 1929 άρχισαν να κτίζονται τα πρώτα μεγάλα κρατικά σπίτια αφού οι παράγκες ή καίγονταν ή τις έπαιρνε ο άνεμος. Η σκληρή επιβίωση των προσφύγων δημιούργησε την Ένωση Προσφύγων, αλλά και άλλες οργανώσεις, ώστε ο αγώνας να είναι συλλογικός.

22.000 ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΛΑΝΑΡΑ!

Το 1925 δημιουργήθηκε το ταπητουργείο του Παπάζογλου και το 1934 ιδρύεται στην περιοχή ένα νέο υπερσύγχρονο εργοστασιακό συγκρότημα της οικογένειας Λαναρά, που απασχολούσε 1.800 εργάτριες και εργάτες, που είναι όλοι κάτοικοι της περιοχής και έφθασαν και μέχρι τους 22.000!

Μέχρι το 1939 η πλειονότητα των παραγκών θα αντικατασταθεί με κτιστά σπίτια και οι γειτονιές θα έχουν δρόμους και εκκλησίες.

Η φήμη του Περιστερίου προσελκύει κόσμο από άλλες περιοχές που έρχεται να διασκεδάσει. Ειδικά στο κέντρο των αδελφών Καπελούζη από όπου πέρασαν όλες οι φίρμες της εποχής: Βαμβακάρης, Μπαγιαντέρας, Ρούκουνας, Χιώτης κ.ά.

Το 1933 αποσπώνται οι προσφυγικοί συνοικισμοί: Μοσχάτο, Καλλιθέα, Μπραχάμι κ.λπ. και το Περιστέρι. Δεν εντάσσονται όμως στο σχέδιο οικοδομικής αποπεράτωσης του κράτους

Δημιουργούνται πολιτικοί, πολιτιστικοί, μορφωτικοί, αθλητικοί σύλλογοι, και σωματεία. Υπάρχουν κινηματογράφοι, θέατρα, καραγκιόζης κ.ά.

ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Υπάρχει σταδιακή επικράτηση της Αριστεράς, άνοδος του ΚΚΕ, που συγκροτεί τον σημαντικότερο σύλλογο του Περιστερίου και έχουμε το 1933 – 1934 βίαιες συγκρούσεις μεταξύ κατοίκων και αστυνομίας.

Οι αθηναϊκές εφημερίδες γράφουν, πολύ σωστά, ότι η δυτική πλευρά της Αττικής είναι η μη ευνοημένη σε σχέση με την ανατολική.

Μέσα από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ισχυροποιούνται οι πρόσφυγες και η Κατοχή τους βρίσκει έτοιμους να αναλάβουν δράση με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ.

Η σχέση των προσφυγικών συνοικισμών με την αντίσταση είναι εμφανής και γνωστή, μέσα από τις μάχες και τις αντιστασιακές ενέργειες και όπως αναφέρει ο ιστορικός και συγγραφέας Μενέλαος Χαραλαμπίδης: «Όπου υπάρχει προσφυγιά υπάρχει και περηφάνια».

Δυστυχώς το μπλόκο του Περιστερίου από τους κατακτητές, δεν είναι πολύ προβεβλημένο.

Τα φτωχόσπιτα του Περιστερίου δεν αντέχουν τη βροχή, τη ζέστη, το κρύο και τα στενά του δρομάκια είναι παγίδες για τον κατακτητή και τους Έλληνες πιστούς «συνεργάτες» τους.

Δημοκράτες και φιλελεύθεροι οι Περιστεριώτες βοηθούν για την απελευθέρωση της πατρίδας. Το Περιστέρι χαρακτηρίζεται ως «κάστρο» του απελευθερωτικού αγώνα,

Εκείνη την εποχή μεγάλο μέλημα ήταν η εξασφάλιση τροφής. Ο Ερυθρός Σταυρός είχε αναλάβει την παρασκευή συσσιτίου στην Εκκλησία της Ευαγγελίστριας. Η περιοχή χρησίμευε για την διακίνηση μηνυμάτων μεταξύ του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΟ

Σημαντικά αντιστασιακά κέντρα αναδείχθηκαν το Λιγνιτωρυχείο και το εργοστάσιο Λαναρά. Ο Κηφισός έπαιξε καθοριστικό ρόλο, γιατί οι Ναζί δεν μπορούσαν να διασχίσουν το ποτάμι για την καταδίωξη των ανταρτών παρά μόνο αν συγκέντρωναν πολλές δυνάμεις, Στις λέσχες των Μικρασιατών προσφύγων υπήρχαν γιάφκες, που ανέβαζαν το ηθικό του λαού και στα νταμάρια εκπαιδεύονταν οι αντάρτες.

Το Λιγνιτωρυχείο ήταν το βασικό κέντρο αντίστασης, Ήταν το ιδανικό καταφύγιο των κυνηγημένων, αλλά και προμηθευτής εκρηκτικών υλών για τον ΕΛΑΣ.

Οι εργάτες άρχισαν να αντιδρούν για τις άθλιες συνθήκες εργασίας με κίνδυνο να καταρρεύσουν οι στοές και να διαχυθεί δηλητηριώδες αέριο. Οργανώνουν συστηματικά σαμποτάζ, με αποτέλεσμα η εξόρυξη του λιγνίτη από 500 τόνους να φτάσει στους 200. Στο λιγνιτωρυχείο κρύφτηκαν πάρα πολλοί αντιστασιακοί για να γλυτώσουν από τα μπλόκα.

Στο βιβλίο του ιστορικού Νίκου Σφακιανάκη αναφέρεται ότι η ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος οφείλεται και στον Αυστριακό διοικητή του Λιγνιτωρυχείου Σκάμπελ, που ήταν υπέρ των εργατών και κάλυπτε τις δολιοφθορές που έκαναν.

Το Λιγνιτωρυχείο επαναλειτούργησε το 1951, αλλά οι υπόγειες εκρήξεις δημιουργούσαν ρωγμές στα σπίτια και καταστροφές. Έτσι τον Μάη του 1956 οι Ανθουπολιώτες επιτέθηκαν στις εγκαταστάσεις και έτσι το Λιγνιτωρυχείο καταστράφηκε οριστικά.

Το 1943 οι Περιστεριώτες συμμετέχουν στην παναθηναϊκή συγκέντρωση εναντίον της καθόδου των Βουλγάρων φασιστών στην Ελλάδα, πιάνοντας τις δύο πλευρές του Κηφισού, Συμβάλλουν με αγώνες και με προκηρύξεις.

Μεγάλος ήταν ο αγώνας του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ κατά των μαυραγοριτών με αποτέλεσμα να καταλάβουν τις στάνες στην θέση Γαλαζόπετρα του Ποικίλου όρους αναλαμβάνοντας την τροφοδοσία του κόσμου.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΟ 1944

Στις 28 Ιουνίου 1944 δίνεται η μάχη στα Παλαιά Λουτρά, κοντά στο σινεμά Ορφέας. Στις 6 Ιουνίου 1944 γίνεται το Μπλόκο του Περιστερίου από 5.000 γερμανούς και ταγματασφαλίτες, με τον Πλιτζανόπουλο, τον Λάμπρου κ.ά.

Συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες κάτοικοι, ηλικίας από 14 έως 75 ετών. Πάρα πολλες εκατοντάδες τους φόρτωσαν σε 200 καμιόνια για τις φυλακές του Γουδή, του Χαϊδαρίου και στη Γερμανία.

Τη 16χρονη ηρωίδα Άννα Παρλιάρου, αφού την βασάνισαν φρικτά, την πήγαν στους κρατούμενους για να προδώσει αντιστασιακούς. Αυτή τους φώναξε μόνο: «Κουράγιο αδέρφια»! Την ξαναβασάνισαν και μετά την εκτέλεσαν.

Πολλούς Περιστεριώτες τους μετέφεραν και τους εκτέλεσαν στην Αίγινα.

Σε άλλο μπλόκο έγιναν 180 συλλήψεις, τους 124 τους πήγαν στη Γερμανία και γύρισαν μόνο οι 19!

Σε ένα άλλο μπλόκο στις 17 Νοέμβρη του 1943 που συνέλαβαν δεκάδες Περιστεριώτες και τους μετέφεραν στις φυλακές,, γύρισαν μόνο 3: Ο Θάνος Μαρινάκης, ο Βαγγέλης Φραγκιάς και ο Αλέκος Καρδάμης. Όλοι οι άλλοι πέθαναν από κακουχίες, πείνα και εγκλεισμούς, όπως περιγράφει ο συγγραφέας Γιάννης Ιωαννίδης ή Γιάννης Βιλαράς, ο οποίος μετά τον πόλεμο έγραφε στο περιοδικό «Ρομάντζο» για όλους τους Ήρωες της Αντίστασης

ΤΟ 1960 21 ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΚΑΙ 2.000

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Το 1960 στο Περιστέρι καταγράφονται 21 βιομηχανίες και 2.000 καταστήματα.

Το 1970 γκρεμίζονται και οι τελευταίες παράγκες στην Ευαγγελίστρια και στον Άγιο Αντώνιο και στη θέση τους κτίζονται οι πολυκατοικίες.

Το 1982 δημιουργείται δίκτυο αποχέτευσης και το 1984 το πνευματικό κέντρο.

ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Όσον αφορά τους δημάρχους του Περιστερίου, ο πρώτος ήταν ο Σταμάτης Καστριώτης από το 1934 μέχρι το 1938, ο Δημήτριος Δημακίδης από το 1938 μέχρι 1931, ο Ευγένιος Χαραλαμπίδης το 1944 μέχρι το 1945, ο Σωτήρης Γολεμάτης κατά περιόδους από το 1946 μέχρι το 1970 και ο Αριστείδης Σελίμης από το 1955 μέχρι το 1963. Ακολούθησαν: ο Δημήτρης Φωλόπουλος, ο κ. Θεόδωρος Δημητρακόπουλος και ο κ. Ανδρέας Παχατουρίδης από το 2003 μέχρι σήμερα.

Το 2004 το Περιστέρι απέκτησε παγκόσμια φήμη καθώς έγινε Ολυμπιακή πόλη της Πυγμαχίας, στην οποία έγιναν αγώνες με τη συμμετοχή πρωταθλητών από όλο τον κόσμο

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΑΠΟΠΝΕΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

Συγκινήθηκα με όλη αυτή τη διαδρομή που έκανα για το Περιστέρι, ενστερνίστηκα όλες τις περιόδους του Περιστερίου που είναι ένας πολύ πονεμένος τόπος, και σήμερα που τον περπατάω διαπιστώνω ότι είναι μια περιοχή που λάμπει. Η σημερινή εικόνα αποπνέει τάξη και καθαριότητα, Είναι μια τεράστια πόλη καλά οργανωμένη.

Κατά τους διάφορους μελετητές και συγγραφείς, οι εργατικές πολυκατοικίες που δεσπόζουν είναι κτήρια πολύ καλά διατηρημένα σε σχέση με τους προσφυγικούς συνοικισμούς άλλων δήμων, όπως στη Νίκαια, την Κοκκινιά κ.ά.

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ: ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΤΡΕΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ !

Το Περιστέρι δίνει σήμερα το παγκόσμιο στίγμα του. Είναι ένα κουκούλι που έγινε μεταξοσκώληκας και ύφανε με το μετάξι του τον δικό του ιστορικό δρόμο.

Θα κλείσω με την ρήση της Κικής Δημουλά: «Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο, Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται»!

Την αφιερώνω με σεβασμό στους προγόνους των Περιστεριωτών»!

*

Τα πιο άνω και πολλά άλλα είπε η κα Λαδοπούλου, που έχει άλλα τόσα και πολλά άλλα τόσα, αν προσκληθεί να τα εκθέσει, που δεν θα ήταν υπερβολή να ανακηρυχθεί και επίτιμη δημότισσα του Περιστερίου.

Στα ενδιάμεσα της διάλεξης απέδωσε τραγούδια, γραμμένα για το Περιστέρι από διάφορους μουσικοσυνθέτες, ο καλλιτέχνης Μανώλης Ζέρβας με την κιθάρα του.

Παραβρέθηκε η αντ/ρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Ισότητας, Παιδείας και Κ.Ε.Π. κα Μαίρη Τσιώτα Μάρκου.

Την κα Λαδοπούλου ευχαρίστησαν και συνεχάρησαν, ο υπεύθυνος του ΔΕΑΠ και μέλος του Δ.Σ. της ΔΕΠΑΔΠ κ. Θανάσης Καποτάς και ο εκπαιδευτικός και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης κ. Αλέξανδρος Πατσής, που συντόνισε την εκδήλωση.

(Στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Εφημερίδας μας εικονίζονται κατά σειρά: Το Δημαρχείο Περιστερίου το 1949, το Δημαρχείο Περιστερίου το 1960, η Δημοτική Αγορά και τα Δημοτικά Λουτρά).

Δ.Λ. – Ν.Λ.

(ΜΑΪΟΣ 2025)